برای نگارش پیش نویس مقاله به یادداشت های دقیقی نیاز دارید. تهیه یک طرح کلی برای هر قسمت از مقاله شامل عناوین اصلی، عناوین فرعی و پاراگراف ها بسیار کمک کننده است به شرط اینکه حاوی نکات مختلف باشد. در این مرحله باید یادداشت ها و طرح خود را به فرم روایتی خود تبدیل کنید.
بعضی بر این باورند که ابتدا بهتر است از مقدمه شروع به نوشتن کنید و به ترتیب بخش های مختلف مقاله را بنویسید تا از جریان مقاله اطمینان حاصل کنید. برخی دیگر پیشنهاد می کنند که با ساده ترین بخش ها که معمولاً روش ها و نتایج هستند شروع کنید. سپس بحث، نتیجه گیری، مقدمه، منابع را بنویسید و عنوان و خلاصه مقاله را آخر از همه بگذارید. نکته اصلی این است که شروع به نوشتن کنید و صفحه خالی کاغذ را پر کنید.
1. تمام اطلاعات را تلفیق کنید. اطمینان حاصل کنید که هر آنچه برای نگارش نیاز دارید (یعنی همه داده ها، منابع، پیش نویس جداول و شکل ها و غیره) را در اختیار دارید.
2. یک ژورنال را هدف قرار دهید. ژورنالی را که قصد دارید مقاله خود را به آن ارسال کنید تعیین کرده و متن مقاله خود را با توجه به مجله مورد نظر بنویسید. موضوعاتی که آن ژورنال در آن زمینه مقاله چاپ می کند گاهی به طور واضح مشخص است و گاهی با بررسی چند شماره اخیر آن مشخص شود.
3. شروع به نوشتن کنید. هنگام نوشتن پیش نویس اولیه، هدف فقط نوشتن مطلبی روی کاغذ است بنابراین مهم نیست که جملات ناقص و دستور زبان نادرست باشد به شرطی که نکات و ایده های اصلی بیان شود. بهتر است وقتی پر انرژی هستید بنویسید نه وقتی که خسته اید. سعی کنید زمان و مکانی را پیدا کنید که بتوانید بدون حواس پرتی فکر کنید و بنویسید.
4. سریع بنویسید. در این مرحله اصلاً نگران کلمات، هجی یا علائم نگارشی نباشید، فقط ایده ها را بنویسید. ادامه دهید و در صورت لزوم جاهایی را خالی بگذارید. سعی کنید سریع بنویسید تا جریان را ادامه دهید. از کلمات اختصاری استفاده کنید و برای کلماتی که فوراً به ذهن خطور نمی کنند جا بگذارید.
5. با لحن خود بنویسید. بیان به روش خودتان، به شما کمک می کند تا منظور خود را دقیق تر بگویید. برای خواننده شما آسان تر خواهد بود اگر بتواند صدای شما را بشنود.
6. بدون ویرایش بنویسید. سعی نکنید اولین بار آن را درست کنید. در حین نوشتن در مقابل وسوسه ویرایش مقاومت کنید. در غیر این صورت گیر خواهید افتاد و اتلاف وقت خواهید داشت. اگر بخواهید همزمان بنویسید و ویرایش کنید، این دو مورد را به خوبی انجام نخواهید داد.
7. به طرح رئوس مطالب خود ادامه دهید. از عناوین طرح خود، برای تمرکز بر آنچه می خواهید بگویید استفاده کنید.
8. هر بخش مقاله را جداگانه بنويسيد و سعی نکنید که یکباره کل مقاله را بنویسید. بهتر است هر بخش را به عنوان یک مقاله کوتاه در نظر بگیرید. به یادداشت های خود نگاه کنید، هدف آن بخش خاص و آنچه می خواهید به انجام برسانید را بیان کنید.
9. پیش نویس اول را کنار بگذارید. اولین پیش نویس خود را حداقل برای یک روز کنار بگذارید. دلیل این موضوع این است که به شما اجازه می دهد “شخص دیگری” باشید. تصحیح و ویرایش کار خود، امر دشواری است. بنابراین فاصله یک روز یا بیشتر بین نگارش مقاله و نقد آن کمک کننده است.
10. تجدید نظر کنید. تجدید نظر کنید و چندین بار این کار را انجام دهید تا زمانی که احساس کنید امکان بهبود بیشتر آن وجود ندارد. هدف این است که به کار خود به عنوان نویسنده آن نگاه نکنید بلکه به عنوان یک منتقد محترم اما جدی برخورد کنید. آیا هر جمله معنی دارد؟ با جملات طولانی تر، آیا می توانید موضوع را در دست داشته باشید؟ آیا پاراگراف های بلندتر از یک ایده واحد پیروی می کنند یا می توان آن ها را به بندهای کوچکتر تقسیم کرد؟ این ها برخی از سوالاتی است که باید از خود بپرسید.
11. برای وضوح و اختصار تجدید نظر کنید. جملات و پاراگراف ها را با توجه ویژه جهت وضوح بازنگری کنید. برای حداکثر خوانایی، بیشتر جملات باید حدود 15 الی20 کلمه باشند. برای یک مقاله علمی، پاراگراف هایی با طول 150 کلمه بهینه در نظر گرفته شده اند. از به کار بردن کلمات غیرضروری خودداری کنید.
12. ثابت قدم باشید. غالباً یک مقاله بیش از یک نویسنده دارد بنابراین ممکن است نوشته به اشتراک گذاشته شود. با این حال، برای نگارش حتما باید به یک سبک نوشته شود. نویسنده اول باید قبل از ارسال مقاله به ژورنال، کل مقاله را مرور کرده و تغییرات لازم مقاله را انجام دهد.