هنگامی که متوجه شوید پژوهشی که روی آن کار کرده اید آن چیزی نیست که فکر می کردید، دچار آشفتگی و دلشوره می شوید. ممکن است متوجه خطای بزرگی شوید. به عنوان مثال نتیجه گیری مشاهداتتان که در مقاله ای منتشر شده است نادرست باشد. به پیامدهای آن فکر می کنید که شما ناخواسته جامعه علمی را گمراه کرده اید و دانشمندان باید منابع زیادی را صرف تکرار آزمایشات شما می کنند. بنابراین قبل از اینکه خسارت بیشتری رخ دهد، مقاله تان را از مجله باز پس می گیرید. این عقب نشینی به جامعه علمی اعلام می کند تحقیقاتی که منتشر کرده اید فاقد اعتبار است. سوالی که مطرح می شود این است که باز پس گیری مقاله در کار شما چه عواقبی دارد؟
عواقب باز پس گیری مقاله
از دیرباز تا به امروز، باز پس گیری مقاله نوعی تقلب دانشگاهی محسوب می شده است. بنابراین، اگر مقاله خود را پس بگیرید، آیا نویسندگان به دیگر کارهای منتشر شده شما اعتماد می کنند و در آینده به آن ها استناد می کنند؟ آیا در آینده در دریافت بودجه برای پژوهش با مشکل مواجه نخواهید شد؟ آیا می توانید شغلی پیدا کنید؟
البته باید خاطرنشان کرد که جوامع دانشگاهی این گونه اشتباهات را مورد بخشش قرار می دهند. دانشمندان از این اشتباهات درس می گیرند و متون خود را مورد بازیابی و پالایش قرار می دهند تا به نفع همه باشد. از این رو، تشویق به پس گرفتن مقاله برای جامعه علمی مفید است و کار پسندیده ای می باشد.
داشتن مقاله باز پس گرفته شده در رزومه سوالاتی را ایجاد می کند اما می توانید از آن به نفع خود استفاده کنید. این موضوع نشان می دهد که شما:
– صداقت دارید.
– می توانید کار خود را منتقدانه ارزیابی کنید.
– با هرکس که کار شما را به چالش بکشد با روی باز برخورد می کنید.
– از اشتباهات خود درس می گیرید.
باز پس گیری مقاله فقط برای اشتباهات صادقانه است
باز پس گیری مقالات منتشر شده توسط نویسنده آن بر اساس دلایلی که در بالا ذکر شد باید مورد تحسین قرار گیرد. با این حال، آیا این موضوع شانسی برای نویسندگان متقلب خواهد بود تا از اتهام سوء رفتار آکادمیک رها شوند؟
اگر پژوهشگری مقاله خود را یک یا دو بار باز پس گیرد پذیرفته است، اما اگر نویسنده ای تعداد زیادی از مقالات خود را پس بگیرد برای جامعه دانشگاهی سوالاتی را ایجاد می کند. در مجلات سیستم هایی برای به حداقل رساندن اتهام باز پس گیری مقاله خود وجود دارد.
چگونه مقاله را باز پس بگیریم؟
هیچ ژورنالی (یا نویسنده ای) تمایل ندارد مقاله ای را که منتشر کرده است، پس بگیرد. اما هنگامی که اشتباهی رخ دهد، ژورنال ها دستورالعمل هایی برای جمع آوری مقاله دارند. این دستورالعمل ها به ناشران علمی کمک می کند تا استاندارد معینی از کیفیت را حفظ کرده و از ثبات در این زمینه اطمینان حاصل کنند. دستورالعمل ها ممکن است بین ژورنال های مختلف، متفاوت باشد. با این حال، رویکرد کلی یکسان است. آنچه شما باید انجام دهید این است:
– تمامی نویسندگان مقاله را در مورد اشتباه به وجود آمده آگاه كنید.
– برای سردبیر مجله نامه بنویسید و دلایل خود را برای باز پس گیری مقاله توضیح دهید.
– از مجله در مورد راهنمای باز پس گیری مقاله سوال کنید.
– در بعضی موارد، مشاوره حقوقی بگیرید. گروهی که در فرآیند انتشار مقاله شرکت داشتند (از محققان تا ویراستاران) باید درباره آن تصمیم بگیرند.
محققانی که به اشتباهات خود اعتراف کرده اند
پس از باز پس گیری مقاله زندگی تحقیقاتی همچنان وجود دارد. به عنوان مثال، ناتان جورجت، دانشجوی دانشکده پزشکی هاروارد، اولین مقاله ای را که منتشر کرد پس گرفت. صداقت او تأثیر منفی در حرفه او ایجاد نکرد.
محقق دیگری به نام پاملا رونالد از دانشگاه کالیفرنیا، باز پس گیری مقاله را یک قدم جلوتر برد. او نه تنها مقالات خود را پس گرفت، بلکه در یک کنفرانس درباره اشتباهات خود به جامعه تحقیق گفت. این چالش برانگیزترین صحبت های زندگی او بود. با این حال، دانشمندان حاضر در این کنفرانس به او برای انجام کار درست تبریک گفتند.
در نهایت، متون علمی قابل اعتماد برای همه افراد ضروری است. به جای تهمت زدن، خود باز پس گیری را تحسین کنید. از نمونه هایی که در اینجا ذکر شده است، به نظر می رسد هنگامی که محققان به اشتباهات خود اعتراف می کنند و مقاله ای را پس می گیرند، جامعه دانشگاهی از آن استقبال می کنند.
