بعد از تجزیه و تحلیل یافته ها و نتیجه گیری از آن ها، آماده هستید تا به دیگران اعلام کنید که به چه نتایجی دست یافته اید. همچنین ویراستاران مجله، داوران و خوانندگان را متقاعد نموده اید که این یافته ها دارای اهمیت هستند. حال چگونه می توانید محدودیت های کار خود را بیان کنید و آن ها را برطرف نمایید؟
چگونگی بیان محدودیت های پژوهش
هیچ پژوهشی کامل نیست حتی اگر طرح تحقیق آن با وسواس انجام شده باشد. بسیاری از ژورنال ها به نویسندگان خود اعلام می کنند که در پایان بحث درباره محدودیت های پژوهش خود بنویسند. در برخی از مطالعات، این محدودیت ها واضح و آشکار هستند مانند اندازه کوچک نمونه اما در سایر پژوهش ها ممکن است محدودیت ها کمتر مشهود باشند که در این صورت باز هم نیاز به بیان آن ها دارید.
شش نکته برای نوشتن محدودیت های مطالعه
1. بر روی نقاط ضعف تجزیه و تحلیل های خود متمرکز شوید.
2. با یک جمله جسورانه شروع کنید: “این مطالعه محدودیت هایی دارد.” سعی نکنید آن را در لفافه بیان نمایید.
3. در صورت امکان محدودیت ها را به طور دقیق ذکر کنید. به عنوان مثال اگر سه محدودیت برای بحث دارید، چنین بگویید: این مطالعه دارای سه محدودیت اصلی می باشد.
4. در مورد آنچه که هست، رک و شفاف باشید. برای مثال “اولین محدودیت، کم بودن تعداد شرکت کنندگان است.”
5. در صورت لزوم توضیح دهید اما حالت تدافعی نداشته باشید.
6. اشاره کنید که قسمت محدودیت ها را جمع بندی می کنید: “در نهایت اینکه ما نمی توانیم تمامی عوامل موثر در سبک زندگی را کنترل کنیم و به دلیل ماهیت مشاهده ای این طرح امکان ایجاد کمی سردرگرمی فراهم می شود.”
آنچه در بخش محدودیت ها نباید بنویسید
نیازی نیست که هر موردی را به عنوان محدودیت درج کنید. به عنوان مثال، اگر یک روز انجام اندازه گیری دیر شد، به این دلیل که این زمان بر نتایج تأثیر نمی گذارد نیازی به ذکر آن نمی باشد.
حالت تدافعی نداشته باشید. برای محدودیت های ایجاد شده در پژوهش بیش از حد توضیح ندهید.
از گرفتن انگشت اتهام به طرف مطالعات دیگران جدا خودداری کنید. اگر پژوهش شما به دلیل شرایط موجود در دنیای واقعی محدودیت خاصی دارد می توانید به جای توجیه این که برخی از نویسندگان یا گروه های دیگر نیز این کار را انجام داده اند، این نکته را بیان کنید.
در همین راستا، بخش محدودیت ها محلی برای مقایسه محدودیت پژوهش شما با مطالعات دیگر نیست. به عنوان مثال نباید بگویید ما 25 شرکت کننده داشتیم، اما اسمیت و همکاران فقط 12 شرکت کننده داشتند که نتایج خود را منتشر کردند. این امر به صورت تدافعی و غیراخلاقی است.
محل قرارگیری نقاط قوت یک مطالعه کجاست؟
روش معمول این است که نقاط قوت یک مطالعه را قبل از محدودیت ها قرار دهید. بسیاری از نویسندگان نقاط قوت را در ابتدا و با عبارتی مانند “مطالعه ما دارای نقاط قوت بسیاری است” ذکر می کنند و سپس آن ها را به طور خلاصه توصیف می کنند. همانند محدودیت ها، این نقاط قوت معمولاً به طرح تحقیق مربوط می شوند مانند جمعیت زیاد، کنترل های عالی و تنظیمات متعدد. اگر پژوهش شما دقیق تر از پژوهش های انجام شده باشد (به عنوان مثال کارآزمایی تصادفی در مقابل مطالعه مشاهده ای)، دارای نقطه قوت خاصی است. وقتی نقاط قوت خود را ذکر کردید سپس به سمت بیان محدودیت های خود با استفاده از عباراتی مانند “مطالعه ما دارای محدودیت هایی نیز می باشد” گام بردارید.
بیان محدودیت های یک مطالعه، بخش مهمی از روند پژوهش است و با نتایج شما ارتباط دارد. این موضوع نشان می دهد که شما تمایل دارید تا نقاط قوت و ضعف کار خود را به طور شفاف بیان کنید و در مورد آن ها بحث کنید و به یک نتیجه صحیح از یافته های خود برسید.
